صرع یک حالت عصبی است که با حمله تشنجی سریع بدون علامت و تکراری، قابل تعریف است. حمله صرعی به علت دیس شارژ غیر معمول مجموعه ای از نرون های مغز است. صرع معمولا به عنوان نشانه ای از یک بیماری در نظر مغزی در نظر گرفته می شود، نه به عنوان یک بیماری.
علائم کلینیکی بستگی به چند عامل دارد، مهم تر از همه محل درگیری در مغز استیعنی محلی که سلول ها دیس شارژ می شوند، دوم علت صرع و سوم سن بیمار است.
طبقه بندی صرع مشکل است و بستگی دارد که براساس کدام مورد طبقه بندی انجام شود،
بر اساس علائم کلینیکی، نوع بیماری که موجب صرع شده و یا اینکه بر اساس هر دو مورد. بنابر این طبقه بندی می تواند متفاوت باشد.
صرع در ابتدا بر اساس علائمی که خود شخص و یا همراهان عنوان می کنند تشخیص داده می شود، بعد از آن جهت تشخیص دقیق تر از ام آر آی، نوار مغز، و یا سی تی، استفاده می شود. همه تشخیص های احتمالی در نظر گرفته می شوند، با این وجود تشخیص مشکل است و ممکن است حتی درصورت وجود داشتن بیماری، چیزی تشخیص داده نشود.
درکودکان و بزرگسالان معمولا 70 درصد موارد بهبود خواهند یافت و 30 درصد ممکن است بطور مزمن درگیری ادامه یابد.
مهمترین درمان صرع استفاده از داروهای ضد صرع به صورت روزانه است. تا بتواند از حملات تشنجی جلو گیری کند.
با پیشرفت تکنیک های ام آر آی ، گاهی می توان برای بیماری های صرعی عمل جراحی نیز انجام داد.
